De PGA Teaching Manual: The Art and Science of Golf Instruction, gepubliceerd in 1990, werd in een periode van ongeveer tweeënhalf jaar geschreven door Dr. Gary Wiren, PGA-masterprofessional. Er werd een commissie gevormd om informatie in te sturen en gedachten en ideeën aan te dragen, terwijl Wiren zich uitsluitend bezighield met onderzoek, organisatie, schrijven en de selectie van beeldmateriaal voor de golfinstructiehandleiding.
Het 619 pagina's tellende boek is niet zozeer geschreven als een "Handleiding", zoals de titel doet vermoeden, maar eerder als een naslagwerk. Het omvatte alles, van de geschiedenis en evolutie van het golfspel, instructie tot de regels en etiquette, tot het vinden van plezier in het spel. Het onthult de wetenschap met betrekking tot golf (zoals destijds bekend) tot de psychologie van leren en spelen, fysieke training, lesgroepen en speciale populaties, terwijl alle basisslagen in het spel worden behandeld. Maar het allerbelangrijkste is dat de PGA Teaching Manual: The Art and Science of Golf Instruction een onderwijsmodel, WETTEN, PRINCIPES EN VOORKEUREN creëerde, die een hoeksteen zijn geweest voor de benadering van golfprofessionals om wereldwijd les te geven. Dat model wordt tot op de dag van vandaag nog steeds algemeen aanvaard.
Het PGA-trainingsboek was nooit bedoeld om een methode aan te leren, maar was eerder bedoeld om de professional 'manieren' te bieden in plaats van een 'manier' om een speler het beste te helpen. Die flexibele aanpak erkent eenvoudigweg dat de mensen die voor instructie komen allemaal verschillend zijn, en dat creativiteit in de aanpak nodig is om het grootste aantal mensen van dienst te zijn. Dit ontwerp volgt een van de krachtigste citaten uit het boek: "Dit is mijn manier Wat is jouw manier? De manier bestaat niet.' (De filosoof Friedrich Nietzsche) Voor die tijd zal de PGA Teaching Manual: The Art and Science of Golf Instruction universeel worden erkend als het meest invloedrijke boek dat ooit voor golfleraren is geschreven.